Juli 2018
Die erste Hälfte des Monats waren wir sehr damit beschäftigt, Koffer zu packen, alles aufzuräumen und Haus und Garten auf unsere Abwesenheit vorzubereiten. Für den Grossteil unserer Abwesenheit wird ein nl. Ehepaar in unserer Wohnung wohnen, die sich auch um den Garten kümmern werden! Gott sei Dank!
Wir hatten noch eine kleine Grillparty zum Abschied für unser Au-pair Elise. Sie war wirklich eine grosse Hilfe mit den Kindern. Joshua musste noch geimpft werden – im örtlichen Krankenhaus sind alle Impfungen gratis. Allerdings waren die gerade im Streik und deshalb waren wohl die Impfstoffe ausgegangen. Gott sei Dank, konnte man den Impfstoff auch in Cusco kaufen, was eine andere Missionarin freundlicherweise für uns getan hat! Noah musste kurz vor Abreise auch nochmal für Aufregung sorgen. Er nahm eine grössere Anzahl von Violas Schilddrüsentabletten ein und musste deshalb den Magen ausgewaschen bekommen… wie gut, dass wir ein Pulsi sowieso schon im Haus hatten. Bis zum Abends mussten wir seinen Herzschlag kontrollieren, damit der nicht zu heftig werden würde (von normal ca. 80 war er auf jeden Fall bis 120 gestiegen… noch höher wäre nicht sehr gesund).
Beim kurzen Aufenthalt in Lima haben wir Joshuas Reisepass abgeholt und dann ging es weiter in die NL. Am Flughafen haben uns Violas Eltern und Schwester abgeholt – was waren wir die ersten Tage platt. Nicht wegen des Jetlags, sondern wegen des akuten Schlafmangels. Im Flugzeug nicht geschlafen und zwei Nächte danach auch nicht echt… dazwischen die Kinder schaukeln (was sind wir dankbar dafür, dass Violas Eltern und Schwester die ersten zwei Tage noch da waren), auspacken, einkaufen und hungrige Mägen füllen…. Auf einmal einen komplett neuen Rhythmus finden.
Nach kurzer Zeit stellten wir fest, dass wir eine ganze Kompanie ausgehungerte Flöhe mitgebracht hatten, wahrscheinlich im Mückennetz. Die setzen uns zur Zeit noch immer zu und wir sind beinahe mit nichts anderem beschäftigt als duschen, waschen, alles ausräuchern….. auf Johns Körper gibt es zur Zeit kaum noch einen Flohbiss-freien Fleck.
Mit Joshua mussten wir wegen einer hartnäckigen Erkältung direkt zum Arzt und kamen mit Antibiotika zurück. Seitdem geht es ihm aber gut. Er hat angefangen, sich auf den Bauch zu rollen und abends seine eigene Physiotherapie-Stunde einzulegen, bevor er ganz allein auf seiner Turnmatte einschläft. Manchmal schläft er sogar 6 Stunden am Stück durch! Wie toll wäre das, wenn Noah nicht jede Nacht einmal oder mehrmals mit kleinen Albträumen wach werden würde….. Alles in allem sind wir trotz des extremen und für uns ungewohnten Klimas (Wir leben nicht im Dschungel, sondern in den Bergen auf 2700 m!) sehr dankbar! Die Flöhe hätten allerdings echt in Peru bleiben können.
In de eerste helft van de maand waren we bezig onze koffers in te pakken, alles op te ruimen en ons huis en onze tuin klaar te maken voor onze afwezigheid. Voor de meerderheid van de tijd van onze afwezigheid woont een Nederlands echtpaar in ons appartement, die ook voor de tuin zal zorgen! God zij dank!
We hebben een klein afscheid barbecuefeestje voor onze au pair Elise gehad. Ze was echt een grote hulp met de kinderen. Joshua moest nog zijn vaccinaties krijgen - in het plaatselijke ziekenhuis zijn alle vaccinaties gratis. Er was echter een staking in het gezondheidswezen waardoor (waarschijnlijk) de vaccins opgeraakt waren. Gelukkig kon je het vaccin in Cusco kopen, wat een andere zendeling vriendelijk voor ons gedaan heeft! Noah moest zich zo nodig vlak voor vertrek nog in moeilijkheden brengen. Hij nam een grote hoeveelheid van Viola’s-schildkliertabletten en moest daarom zijn maag laten leeg pompen ... aangezien we toch een pulsoxymeter in ons huis hadden, konden we hem enkele uren daarmee bewaken en zijn hartslag controleren; van de normale 80 slagen per minuut was hij zeker tot 120 gestegen ... nog hoger zou niet erg gezond zijn.
Tijdens het korte verblijf in Lima hebben we het paspoort van Joshua
opgehaald bij de Nederlandse ambassade en zijn daarna naar NL gegaan. Ouders en zus van Viola hebben ons op het vliegveld opgehaald - wat waren we de eerste dagen KO. Niet vanwege de jetlag,
maar vanwege het acute gebrek aan slaap. In het vliegtuig hebben we niet geslapen en de twee nachten erna ook niet echt ... intussen de kinderen bezig houden (we waren dankbaar dat Viola's
ouders en zus de eerste twee dagen nog waren), uitpakken, gaan winkelen en hongerige magen vullen .... daarbij een nieuw ritme oppakken. Na een korte tijd kwamen we er achter dat we een hele
groep uitgehongerde vlooien hadden meegenomen uit Peru, waarschijnlijk in het klamboe net. Wij zijn nog steeds bezig om ze uit te roken, dan een douche en kleren verzuipen in een emmer ... ..
op John's lichaam is er momenteel nauwelijks een vlo vrije zone. Met Joshua moesten we direct naar de dokter voor een koppige verkoudheid en kwamen terug met antibiotica. Sindsdien is hij in
orde. Hij is begonnen met het rollen op zijn buik en in de avond doet hij zijn eigen fysiotherapie een uur lang voordat hij op zijn gymnastiek mat alleen in slaap valt. Soms slaapt hij zelfs
6 uur achter elkaar! Het zou nu nog mooi zijn als Noah door sliep en niet elke nacht wakker word met een kleine nachtmerrie... .. Al met al zijn we ondanks het erg warme en voor ons ongewone
weer hier erg dankbaar (we wonen niet in de jungle, maar in de bergen op 2700 m). De vlooien hadden echter in Peru kunnen blijven.
The first half of the month we were very busy with packing our suitcases, cleaning everything up in the house and the garden in preparation for our absence. For a large part of our time away a Dutch couple will be staying in our house, and that way they can also take care of our garden a bit too! Thank God!
We had a small barbeque for the departure of our au pair Elise. She was really a huge help with the kids. Joshua still needed some immunizations- at the local hospital the immunizations are all free. Unfortunately, there was a strike at that hospital which probably was the reason they ran out of immunizations. Thank God one could buy the immunizations in Cusco, which another missionary kindly did for us! Noah had to worry about a bit of excitement before we left for Europe too. He took a large amount of Viola’s thyroid pills and had to get his stomach washed out…. How fortunate that we already had a pulse monitor in the house because by the evening we had to control his heart rate, so that it wouldn’t get too high (normal is about 80 but he was up to 120… any higher would not have been healthy).
During our short stay in Lima we picked up Joshua’s passport and then we left for the Netherlands. Viola’s parents and sister picked us up at the airport. They remained with us for the first few days. We were pretty exhausted - not because of the jetlag but because of the acute lack of sleep. We really didn’t sleep in the airplane and then not really well at all the next two nights either- and inbetween we had to keep the children busy (we are so thankful that Viola’s parents and sister remained with us for the first two days), we had to unpack, go shopping, and fill hungry bellies…. All at once we had to find a new rhythm.
After a short time we discovered that we brought with us an entire company of starved fleas, probably in the mosquito netting. At the moment we are still spending our time dealing with them and are busy showering, washing, fumigating… right now on John’s body there is hardly one spot that is free of flea bites.
With Joshua we had to go directly to the doctor for a bad cold – we came back with antibiotics. Since then he has been doing well, though. He has begun, to roll himself onto his stomach and in the evenings he has his own physio-therapy session, before he usually falls asleep all by himself on his playmat. Sometimes he sleeps 6 hours through! How nice it would be if Noah didn’t wake every night once or more with bad dreams… all in all we are very thankful, despite the extreme and unfamiliar climate (we don’t live in the jungle but in the mountains at 2400M)! The fleas, however, could have stayed in Peru.
