Januar und Februar 2018

Mit Gott unterwegs sein ist nie langweilig....

Am Montag, 15.01.2018, ist unser Sohn Joshua Noel Lentink um 12:48 Uhr mit 2270 g und 47 cm geboren. Er hat uns mit Trisomie 21 überrascht - Joshua ist verhältnismäßig gesund, aber es gab doch ein paar Startschwierigkeiten. So war er nicht stark genug, selbst zu trinken oder ausreichend zu atmen. Er konnte seine Temperatur nicht halten und der Zuckerwert war zu niedrig. Also bekam Joshua gleich am Tag nach der Geburt eine Wärmelampe, extra Sauerstoff, eine Magensonde und darüber Babynahrung. Zwei Tage nach Geburt bekam Joshua dazu noch eine Lungenentzündung, was noch einen Schlauch extra bedeutete, nämlich eine Infusion, über die er Antibiotika bekommen konnte. Am Freitag sollte Joshua dann verlegt werden, da das Krankenhaus nicht für Notfälle mit so kleinen Babys ausgestattet ist. Es ging ihm erst schlagartig schlechter und dann ganz schnell besser, so dass wir am Ende doch in Curahuasi bleiben konnten, wofür wir überaus dankbar waren. Viola wurde von einem Tag zum anderen nicht nur Mutter, sondern auch Intensiv-Kinderkrankenschwester, was ziemlich heftig war. Am Freitag kamen dann Violas Eltern an, so dass wir ab diesem Zeitpunkt die notwendige Unterstützung zu Hause hatten, für Haushalt, Garten und ganz besonders für Noah, der unsere Gefühlsschwankungen natürlich mitbekommen hat, aber nicht einzuordnen wusste. Mit einem Baby schläft man anfangs sowieso immer recht wenig, aber jetzt war es natürlich noch mal extra schwer. Eine Woche nach Geburt bekam Joshua eine neue Magensonde gelegt, diesmal durch die Nase (vorher durch den Mund). Ab diesem Zeitpunkt hatte Viola dann viel zu tun - erst stimulieren (das Baby aufs Stillen vorbereiten), dann stillen, danach sondieren, anschließend Muttermilch abpumpen und die Utensilien wieder abwaschen. Hinterher blieb vielleicht noch eine Stunde Zeit, bevor der nächste Zyklus begann… Am 1. Februar beschloss John, Viola und Joshua nach Hause zu holen! Oebele, ein niederländischer Missionar, zeigte uns eine Maschine, die Sauerstoff aus der Luft anreichert und mit Strom funktioniert. Also haben wir diese Maschine und das Gerät, dass die Sauerstoffsättigung im Blut kontrolliert, mit Joshua nach Hause genommen. Zur Überbrückung der verschiedenen Stromausfälle hatten wir extra Sauerstoffflaschen mitbekommen. So konnte Viola zumindest auch den Besuch ihrer Eltern genießen und war nicht mehr so einsam im KH. In den darauffolgenden Wochen gab es immer wieder spannende Momente: Joshua zog sich zwei Mal die Magensonde, so dass wir auf 100% stillen umgestiegen sind. Das ist eine enorme Zeitersparnis und es funktionierte wunderbar. Außerdem stellte John bei einer weiteren Ultraschallkontrolle fest, dass Joshua ein paar kleine Herzfehler hatte. Die Kinderkardiologen aus Maastricht, die er daraufhin um Rat gefragt hat, sagten, dass diese Herzfehler allerdings noch nicht korrigiert werden müssten. Violas Eltern fliegen Anfang März wieder zurück nach Deutschland - wir bleiben vorerst allein hier und warten darauf, dass Joshua lernt, ohne Sauerstoff ausreichend zu atmen. Das gelingt ihm mittlerweile dann, wenn er wach ist. Wir haben eine Putzfrau angestellt, aber wir wären sehr dankbar, wenn wir etwa von Mitte April bis Mitte Juli ein Au pair (aus den NL oder D) bekommen könnten - falls ihr also jemanden kennt, der interessiert ist, sagt Bescheid. Wir wissen nicht, wie lange es dauert, bis Joshua auch im Schlaf ausreichend atmet. Bis dahin sind wir allerdings auf ein paar Quadratmeter in unmittelbarer Nähe der Sauerstoffmaschine beschränkt. Es ist schwierig, gleichzeitig zu arbeiten, Haushalt und Garten zu versorgen und Noah genug Aufmerksamkeit zu schenken. Für Noah beginnt außerdem im März der Kindergarten - auf Spanisch. Ziemlich viel auf einmal, weshalb wir für Unterstützung wirklich dankbar wären. John arbeitet seit Joshuas Geburt nur sporadisch, vor allem nachmittags ein paar Stunden, und wird zusätzlich von seiner früheren Kollegin Lyndal unterstützt. Wir hoffen, dass er ab April wieder etwas mehr arbeiten kann (z.B. wenn Noah morgens im Kindergarten ist). 

Op maandag 15.01.2018 werd onze zoon Joshua Noel Lentink geboren om 12.48 uur met 2270 g en 47 cm. Hij verraste ons met Trisomie 21 - Joshua is relatief gezond, maar er waren wat kinderziektes. Hij was niet sterk genoeg om goed te drinken of goed te ademen. Hij kon zijn temperatuur niet houden en zijn suikerwaarde was te laag. Dus, de dag na de geboorte, kreeg Joshua een warmtelamp, extra zuurstof, een voedingssonde en babyvoeding. Twee dagen na de bevalling kreeg Joshua ook nog een longontsteking, wat weer een extra slangetje betekende en wel een infuus dat hij nodig had voor de antibiotica. Op vrijdag zou Joshua dan eigenlijk verplaatst moeten worden naar een ander ziekenhuis  omdat ons ziekenhuis niet uitgerust is voor noodgevallen met zulke kleine baby's. Het ging op een gegeven moment erg slecht met Joshua zodat we op het punt stonden om te vertrekken maar daarna was hij plotseling stabiel en hoefden we God zij dank niet weg, zodat we uiteindelijk in Curahuasi konden blijven. Viola werd niet alleen van de ene dag op de andere moeder, maar ook intensief kinderverpleegster, wat allemaal niet meeviel. Op vrijdag kwamen de ouders van Viola aan, zodat we vanaf dat moment thuis de nodige ondersteuning hadden, voor huishouden, tuin en vooral voor Noah natuurlijk, die onze emotionele achtbaan had meegekregen en niet precies wist wat hij daarmee aan moest. In het begin betekent een baby altijd dat je niet veel slaapt, maar met alle toeters en bellen was het natuurlijk zwaarder. Een week na de geboorte kreeg Joshua een nieuwe voedingssonde, deze keer door de neus (eerder door de mond). Vanaf dat moment had Viola veel te doen - eerst stimuleren (de baby klaarmaken voor borstvoeding), dan borstvoeding geven, dan sonderen, dan moedermelk afpompen en het alle flesjes en tuiten afwassen. Na al dat was er nog ongeveer een uur pauze voor dat alles weer van voren af aan begon.  Op 1 februari besloot John om Viola en Joshua mee naar huis te nemen! Oebele, een Nederlandse zendeling, had nog een zuurstofmachine staan. Dus namen we deze machine en een monitor, die de zuurstof saturatie in het bloed meet, mee naar huis, met natuurlijk Joshua. Om stroomuitval te kunnen overbruggen, hadden we extra zuurstofflessen mee. Dus op die manier kon Viola op zijn minst nog genieten van het bezoek van haar ouders en was niet meer zo eenzaam in het ziekenhuis. In de weken erna waren er altijd spannende momenten: Joshua trok tweemaal de maagsonde eruit, dus zijn we overgeschakeld naar 100% borstvoeding. Dat is een enorme tijdbesparing en het werkte wonderwel. Bovendien vond John in een andere echo, dat Joshua een paar kleine hartafwijkingen heeft. Toen heeft hij de kindercardioloog uit Maastricht om advies gevraagd, die gelukkig zei dat deze hartafwijkingen nog niet gecorrigeerd moeten worden. De ouders van Viola vliegen begin maart terug naar Duitsland - wij blijven voorlopig hier en wachten totdat Joshua sterk genoeg is om zonder zuurstof te ademen. Het lukt hem al als hij wakker is. We hebben nu een poetsvrouw ingehuurd , maar we zouden het erg op prijs stellen als we van half april tot half juli een au pair (NL of D) zouden kunnen krijgen. Dus als je iemand kent die geïnteresseerd is, laat het ons weten. We weten niet hoe lang het duurt voordat Joshua tijdens de slaap goed gaat ademen. Tot die tijd zijn we echter beperkt tot een paar vierkante meter in de directe nabijheid van de zuurstofmachine. Het is moeilijk om tegelijkertijd te werken, om voor het huishouden en de tuin te zorgen en om genoeg aandacht aan Noah te geven. Voor Noah begint de kleuterschool ook in maart - in het Spaans. Wat allemaal een hoop veranderingen zijn in korte tijd, daarom zouden we steun erg op prijs stellen in vorm van een au pair. John heeft sporadisch gewerkt sinds Joshua's geboorte, meestal een paar uur in de middag, gelukkig wordt hij ook nog ondersteund door zijn voormalige collega Lyndal. We hopen dat hij vanaf april iets meer kan gaan werken (bijvoorbeeld wanneer Noah 's ochtends op de kleuterschool zit).

On Monday, January 15th, 2018, at 12:48pm, our son Joshua Noel Lentink was born. He weighed 2270g (about 5 pounds) and was 47cm (about 18.5 inches) long. He surprised us with Trisomy 21 (aka Down’s Syndrome). He is for the most part healthy, but there have been a few problems as he’s gotten his start here on the outside world. He wasn’t strong enough to nurse or breathe on his own. He could not keep a constant temperature and his sugar levels were too low. On the day of his birth, Joshua got a heat-lamp, extra oxygen, and a feeding tube.  Two days after his birth, Joshua got pneumonia, which meant an extra tube (administering antibiotics). On Friday, Joshua was going to be relocated because Diospi Suyana is not equipped to deal with emergencies with small babies like him. Things were getting worse and worse for him until suddenly he started doing much better and we were able to stay in Curahuasi, which we were unbelievably thankful for! From one day to the next, Viola is not just a new mother, but also intensive care pediatric nurse, which has been quite a big job. Also on that Friday Viola’s parents arrived, so that at least at that point we had the necessary support at home, for the household, and yard chores, but most importantly, for Noah, who naturally perceived our emotional fluctuations but didn’t know what do to about the situation.

At the beginning with any baby, one doesn’t get much sleep, but this situation was naturally even more difficult. One week after his birth, Joshua got a new feeding tube put in, this time through the nose (the last one was through the mouth). At this point, Viola had so much to do- first stimulate the baby (to prepare him for nursing), then breastfeed him, then probing, then pumping the milk out, then wash all the utensils. After this there was about 1 hour left until it was time to start the whole cycle over again…. On the first of February, John decided to bring Viola and Joshua home!!! Oebele, a Dutch missionary, found a machine that accumulates oxygen from the air and functions using electricity. So, we took this device, and also the apparatus, that measures oxygen in the blood, home with Joshua. To bridge the gap of the various power outages we brought some extra bottles of oxygen home with us too. This way Viola could at least enjoy the visit with her parents, and was not so lonely anymore in the hospital.

In the following weeks, there were even more exciting moments: Joshua pulled his feeding tube out twice, so that we finally let it stay out 100% of the time (which means 100% breastfeeding). That is an enormous time saver for Viola and it is so far functioning really well. Outside of that John did another couple ultrasounds on Joshua’s heart and found out that he had a few heart defects had. The pediatric cardiologist from Maastricht, who John asked for some advice, said that these heart defects could possibly correct themselves over time. Viola’s parents are headed back to Germany at the beginning of March- we are going to stay here for the time being in the hopes that Joshua will learn to breathe on his own without any need for any supplemental oxygen. He is able to do that pretty well right now while he is awake.

We hired a cleaning lady, and are happy to be having an Au-pair from mid-April to mid-July! We don’t know how long it will take for Joshua to be able to breathe completely on his own during his sleep. Until then we are limited to a few square meters within the vicinity of the oxygen machine. It is difficult to work, do the house and yard work, and still give Noah enough attention. For Noah, Kindergarten begins in March- in Spanish. It’s kind of a lot all at once, which is why we are thankful for the support. John has been working sporadically since Joshua’s birth, mostly a few hours in the afternoons, and is being supported by his previous colleague Lyndal. We hope that starting in April he will be able to work more (when Noah is in Kindergarten in the mornings).