August 2022
Im August mussten wir unseren peruanischen Führerschein erneuern. Da man das nur kurz vor dem Ablaufdatum tun kann und es keine guten Informationen darüber gibt, wo man was genau tun muss, ist das etwas stressig gewesen. Insgesamt sind wir zwei Mal nach Abancay gefahren. Beim ersten Mal hatten wir beide kleinen Jungs dabei (Noah konnte bei den Nachbarn unterkommen). Wir mussten in einem speziellen Zentrum psychische und körperliche Tests untergehen, um die Eignung für einen Führerschein zu bestätigen. Denselben Test haben wir vor acht Jahren auch gemacht, allerdings wurde dieses Mal grandios geschummelt. Scheinbar muss man heutzutage eine Lizens erwerben, um diesen Test abnehmen zu dürfen. Dadurch gibt es nicht mehr viele Orte, an denen man das machen kann, was man im Preis deutlich merkt. Wir hatten extra darum gebeten, dass sie uns als Erstes dran nehmen, damit wir wegen der Jungs schneller wieder draußen sind. Eine Dame bei der Registrierung hatte da allerdings keine Lust zu und so haben wir 4 Stunden in einem dritten Stock verbracht, in dem es keine Fenster gab… Das war sehr nervenaufreibend. Eigentlich war es egal, was man bei diesen Tests tat, sie ließen jeden bestehen. Wichtig war nur, dass man vorgegebene Zeiten in bestimmten Räumen verbrachte, weil das durch Kameras kontrolliert wurde. Mal wieder ein sehr peruanisches Kulturerlebnis.
Zu Johns Geburtstag hatten die Jungs dann alle einen Infekt mit Erbrechen und Erkältungssymptomen.
Ein paar Missionare hatten einen schönen Abend der Hoffnung für Jugendliche organisiert, bei dem auch John musikalisch etwas mitwirken durfte.
Am 31. August wurde der 15. Geburtstag von Diospi Suyana groß im Amphitheater gefeiert. Auch hier konnte John musikalisch dienen. Die Feier kann man sich unter folgendem Link anschauen:
https://youtu.be/bR4MkF7hvOQ (dauert etwa 10 Minuten).
Im Krankenhaus sieht John zur Zeit viele Patienten mit mehr oder weniger komplizierten Herzproblemen. Manchmal ist der Umgang mit den Patienten etwas schwierig. Entweder erzählen sie nicht, dass sie dieselbe Diagnose schon irgendwo anders bekommen haben. Andere müssen für eine (gratis) Operation nach Lima, sind aber nicht in der Lage, das auf die Beine zu stellen. Andere wiederum hören lieber auf irgendwelche Bekannte auf der Straße – statt auf das, was sie von unseren Ärzten hören. Vor kurzem schallte John einen Jungen mit Down Syndrom, der ein großes VSD hatte. Er musste echt operiert werden. Die Eltern wollten das erst nicht tun, da ihnen jemand auf der Straße erzählt hatte, dass das Loch schon von selbst zuwächst. Sie konnten nur schwer begreifen, dass jeder Fall unterschiedlich ist und dass manche eben operiert werden müssen.
In augustus moesten we ons Peruaanse rijbewijs verlengen. Omdat je dit pas vlak voor de vervaldatum kunt doen en er geen goede informatie is over waar je wat precies moet doen, was het een beetje stressvol. In totaal zijn we twee keer naar Abancay geweest. De eerste keer hadden we beide kleine jongens bij ons (Noah kon bij de buren logeren). We moesten psychologische en fysieke tests ondergaan in een speciaal centrum om de geschiktheid voor een rijbewijs te bevestigen. Acht jaar geleden deden we dezelfde test, maar deze keer werd er veel gefraudeerd. Blijkbaar moet je tegenwoordig een licentie kopen om deze test te mogen afnemen. Hierdoor zijn er niet veel plekken waar je het kunt doen - wat je duidelijk in de prijs merkt. We hebben ze specifiek gevraagd om als eerste aan de beurt te mogen zijn, zodat we sneller weg konden vanwege de jongens. Een dame bij de registratiebalie wilde echter niet, dus we brachten 4 uur door op een derde verdieping zonder glas in de ramen. . . Dat was erg zenuwslopend. Maar het maakte echt niet uit wat je deed bij deze tests, ze lieten iedereen slagen. Het enige dat van belang was, was dat je de aangegeven tijden in bepaalde kamers doorbracht, want dat werd bewaakt door camera's. Wederom een zeer Peruaanse culturele ervaring.
Op Johns verjaardag hadden de jongens allemaal een infectie met overgeven en verkoudheidsverschijnselen.
Enkele zendelingen hadden een leuke avond van hoop voor jongeren georganiseerd, waarbij John ook wat muziek mocht maken.
Op 31 augustus werd de 15de verjaardag van Diospi Suyana groots in het amfitheater gevierd. Ook hier kon John een muzikale bijdrage leveren. Je kunt het onder de volgende link terugkijken: https://youtu.be/bR4MkF7hvOQ (het duurt ongeveer 10 minuten).
In het ziekenhuis is het op dit moment hartecho tijd. Ongelofelijk veel patiënten komen met een of andere klachten binnen en komen met informatie over een hartklacht weer naar buiten. Soms is het moeilijk, omdat de patiënten het niet vertellen als ze al bij een andere arts een diagnose gekregen hebben. Anderen weer moeten voor een (gratis) operatie naar Lima, maar het omzetten daarvan is voor hen te moeilijk. Anderen weer luisteren naar andere mensen op straat – meer dan naar wat hun bij ons door de artsen wordt verteld. Zo kwam een jongetje met syndroom van Down bij John voor een echo langs. Hij had een groot VSD, dat echt geopereerd moest worden. Die mensen wilden dat eerst niet laten doen, omdat iemand op straat hun had verteld, dat dat vanzelf dicht groeit. Ze snappen dan niet, dat ieder geval verschillend is en sommigen toch echt wel geopereerd moeten worden.
In August, we had to renew our Peruvian driver’s licenses. One is only allowed to renew these very close to the expiration date, and there is really no good information available on what exactly one must do to renew either, so it is pretty stressful. In the end, we had to go twice to Abancay. The first time we had the two little ones with us (Noah was able to stay with the neighbors). We had to go to a special center to undergo psychological and physical testing, in order to confirm suitability for a license. We had to do the same tests 8 years ago as well, but this time there was a lot of cheating. Apparently, a center that want to offer the exams, has to buy a license now to get a sort of permit. Because of that, there are not many locations where you can go to do the exams. And that is something you can feel in the high price. We specifically asked that they choose us first, so we could get out sooner because we had the two boys with us. A lady at the registration apparently had no desire to help, so we waited 4 hours in a third floor room with no windows glass in the windows… It was nerve-wracking. In the end, it didn’t matter what the results of your tests were, they let everyone pass (here came the cheating on their part). The important thing was that each person spent the right amount of time in each specific room, because everything was monitored with cameras. This was another very Peruvian, cultural experience.
For John’s birthday, the boys all had an infection that included vomiting and cold symptoms. Great!
A few missionaries organized a nice evening of Hope for the youth, and John was able to help out with the music.
On August 31st, the 15th birthday of Diospi Suyana was celebrated in the amphitheater. John was able to serve in a musical capacity for this as well. The celebration can be viewed using the following link:https://youtu.be/bR4MkF7hvOQ (lasts about 10 minutes).
At the hospital, John is seeing many patients with more or less complicated heart-problems. Sometimes the interaction with the patient is difficult. Either they won’t disclose that they have already had the same diagnosis somewhere else, or they have to go to Lima for a (free) operation, but are not willing to make that happen. Still others prefer to listen to whatever they are hearing on the streets, rather than to listen to our doctors. Not long ago, John scanned a boy with Down Syndrome that had a large VSD. He really needed surgery. The parents didn’t want to do that at first because someone on the streets told them that the hole would close on its own. They found it very difficult to understand that every case is different and that some may require surgery.
